av Bjørn Eidsvåg
Eg såg deg komma
Eg såg du va rein
Eg blei heilt ifrå meg
forbanna deg og grein
Eg hadde bedt og ropt så lenge
Kvifor kom du ikkje før
Nå va det for seint
eg hadde boltra mi dør
Eg va ei statue meg hjarte
som banka i granitt
Berre steinur og ørken va
landskapet mitt
Du tok ikkje auene dine frå meg
Du såg te det sprang vatten fram frå stein
Eg kviskra: Du må ikkje gå ifrå meg!
Du tok meg tett inn te deg og grein
Du grein
Eg vet kje ka eg fant
Eg vet kje ka eg fekk
Sjølv om eg blei trist
va eg heil då du gjekk
Eg hadde sett eit glimt av himmel
men eg kjente lukt av jord
og eg forsto at mårådagen
alt bere dine spor
Eg fekk pusta i din nåde
Eg fekk evne te å sjå
ditt bilde i min neste
Eg fekk mot te å gå
Du tok ikkje auene dine frå meg
Du såg te det sprang vatten fram frå stein
Eg kviskra: Du må ikkje gå ifrå meg!
Du tok meg tett inn te deg og grein
Du grein
Der tårene dine møtte jord
vaks ei rosa, vaks ditt ord
Du sa: Ta imot gåva, bror
Då du gjekk va det strimer av blod i ditt spor
1 comment:
Den teksten er virkelig bra. En gave, det er det troen er. Alt er av nåde. Nå kommer jeg sikkert til å nynne på denne resten av dagen, og det er helt greit :)
Post a Comment